درخواست های یک کودک از والدین

دستان من کوچکند، لطفا هنگام جمع کردن تخت، کشیدن یک نقاشی یا انداختن

 یک توپ، انتظار انجام کاری کاملا درست را از من نداشته باشید. 

پاهای من کوتاهند، خواهش می کنم آهسته راه بروید تا من هم بتوانم با شما گام بردارم.

 

چشمان من آنگونه که چشمان شما دنیا را دیده اند، آن را ندیده اند، لطفا

 به من اجازه دهید که در محیطی امن به جستجو بپردازم، جز در مواقع ضروری

 من را محدود نکنید.من برای مدت کوتاهی کوچک هستم،

 لطفا برای تشریح همه چیز درباره این دنیای

 زیبا، برای من وقت صرف کنید و این کار را با میل انجام دهید.

 لطفا به نیازهای من حساس باشید، تمام روز را از من عیب جویی نکنید. با من

 همانطور رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار بشود.

 لطفا از من چنان نگهداری کنید که خداوند از شما خواسته است. من را در مقابل

 اعمالم مسوول بار بیاورید.

 برای زندگی کردن مرا راهنمایی کنید و با روشی محبت آمیز نظم را به من بیاموزید.

 من برای رشد کردن به تشویق شما نیازمندم. لطفا از سر تقصیرات من زود بگذرید

 و بدون انتقاد از من، از کارهایی که انجام می دهم انتقاد کنید.

 لطفا من را در مورد تصمیم گیری درباره کارهای مربوط به خودم آزاد بگذارید. به من

 اجازه بدهید، شکست بخورم، از این طریق است که می توانم از اشتباهاتم درس بگیرم.

 لطفا کارها را به جای من انجام ندهید، تا من احساس کنم که تلاشهایم با انتظارات

 شما کاملا منطبق نبوده اند. لطفا من را با خواهر و برادرم مقایسه نکنید.

 لطفا من را از نظر مذهبی راهنمایی کنید. مراسم مذهبی را در خانه به من یاد

 بدهید، یا من را به یک مدرسه مذهبی و نماز خانه ببرید، الگوهای خوبی برای

 دنبال کردن دستورات مذهبی برای من فراهم آورید.

داستانی بسیار زیبا

برخی والدین امروزی، خود نیاز به تربیت دارند

در منزل دوستی که پسرش دانش‌آموز ابتدایی و داشت تکالیف درسی‌اش را انجام میداد بودم

زنگ منزل را زدند و پدر بزرگ خانواده از راه رسید. 

پدربزرگ با لبخند، یک جعبه مداد رنگی به نوه اش داد و گفت: این هم جایزۀ نمرۀ بیست نقاشی‌ات.

پسر ده ساله، جعبۀ مداد رنگی را گرفت و تشکر کرد 

و چند لحظه بعد گفت: 

بابا بزرگ

باز هم که از این جنس‌های ارزون قیمت خریدی 

الان مداد رنگی‌های خارجی هست که ده برابر این کیفیت داره.

مادر بچه گفت: 

می‌بینید آقاجون؟ 

بچه‌های این دوره و زمونه خیلی باهوش هستند. 

اصلا نمی‌شه گولشون‌زد و سرشون کلاه گذاشت.

پدربزرگ چیزی نگفت. 

برایشان توضیح دادم که این رفتار پسر بچه نشانۀ هوشمندی نیست، 

همان طور که هدیۀ پدربزرگ برای گول زدن نوه‌اش نیست.

و این داستان را برایشان تعریف کردم 

آن زمان که من دانش‌آموز ابتدایی بودم،  

خانم بزرگ گاهی به دیدن‌مان می‌آمد و به بچه‌های فامیل هدیه می‌داد، 

بیشتر وقت‌ها هدیه‌اش تکه‌های کوچک قند بود.

بار اول که به من تکه قندی داد

 یواشکی به پدرم گفتم: این تکه قند کوچک که هدیه نیست

پدرم اخم کرد و گفت: خانم بزرگ شما را دوست دارد 

هر چه برایتان بیاورد هدیه است، 

وقتی خانم بزرگ رفت، 

پدر برایم توضیح داد که در روزگار کودکی او، قند خیلی کمیاب و گران بوده و بچه‌ها آرزو می‌کردند که بتوانند یک تکه کوچک قند داشته باشند.

 خانم بزرگ هنوز هم خیال می‌کند که قند، چیز خیلی مهمی است.

بعد گفت: ببین پسرم

قنددان خانه پر از قند است،

 اما این تکه قند که مادرجان

داده با آنها فرق دارد، 

چون نشانۀ مهربانی و علاقۀ او به شماست. 

این تکه قند معنا دارد ، 

آن قندهای توی قنددان فقط شیرین هستند 

اما مهربان نیستند.

وقتی کسی به ما هدیه می‌دهد، 

منظورش این نیست که ما نمی‌توانیم، مانند آن هدیه را بخریم، 

منظورش کمک کردن به ما هم نیست. 

او می‌خواهد علاقه‌اش را به ما نشان بدهد 

می‌خواهد بگوید که ما را دوست دارد 

و این، خیلی با ارزش است.

 این چیزی است که در هیچ بازاری نیست 

و در هیچ مغازه‌ای آن را نمی‌فروشند.

چهل سال از آن دوران گذشته است و من هر وقت به یاد خانم بزرگ و تکه قندهای مهربانش می‌افتم، 

دهانم شیرین می‌شود، 

کامم شیرین می‌شود، 

جانم شیرین می‌شود.....

ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ "ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ "ﺷﻮﻧﺪ؛

ﭘﻮﻟﺪﺍﺭﯼ ﯾﮏ ﻣﻬﺎﺭﺗﻪ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﯽ ﯾﮏ ﻓﻀﯿﻠﺖ

ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ " ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ " ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺑﺎﺳﻮﺍﺩﯼ ﯾﮏ ﻣﻬﺎﺭﺗﻪ ﺍﻣﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪﮔﯽ ﯾﮏ ﻓﻀﯿﻠﺖ

ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺯﯾﺒﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﮏ ﻋﺎﺩﺗﻪ ﺍﻣﺎ ﺯﯾﺒﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﮏ ﻓﻀﯿﻠﺖ...

نمونه سوالات هدیه های آسمانی

نمونه سوالات هدیه های آسمانی دوم ابتدایی از درس اول تا دوازده 

دروس بعدی راحتما در پست های آتی قرار خواهم داد

جهت استفاده اولیای گرامی و همکاران محترم

این فایل به صورت پرینت به دانش آموزان خودم داده شده است و نیازی به پرینت توسط اولیای دانش آموزانم نیست 

دریافت